ul. Niecała – serce organizacji
Ulica na której się znajdujemy – Niecała, czyli dawna ulica Wyszyńskiego/Sławińskiego stanowiła niegdyś swoiste centrum interesów Polskiego Czerwonego Krzyża, Okręgu Lubelskiego. To tu, odbywały się najważniejsze spotkania i ustalenia dotyczące m.in pomocy więźniom z Majdanka oraz więzienia na Zamku Lubelskim. Przy tej ulicy, jeszcze do roku 2006 mieściła się siedziba Lubelskiego Oddziału Okręgowego PCK. Obecnie, zapraszamy na lubelskie Bronowice, na ul. Puchaczą.
PCK w latach 1942 – 1944 dostarczył do KL Majdanek ponad 572 tys. kg. żywności, 90 skrzyń lekarstw oraz wyposażenie dla szpitala obozowego. Od 1941 r. do lipca 1944 r. dostarczono do więzienia na Zamku w Lublinie ponad 47 ton żywności, 8 ton odzieży i 3 duże przesyłki leków. Dzięki nieoficjalnym dostawom szczepionek przeciwdurowych, zaszczepiono 70 tysięcy więźniów. Szczepień dokonywali lekarze więźniowie ze szpitala obozowego, którym w razie wykrycia akcji szczepień groziła kara śmierci. Ogółem PCK dostarczył 90 skrzyń i samochód ciężarowy 4-tonowy lekarstw, opatrunków oraz kompletne wyposażenia dwóch szpitali obozowych. Poza normalną, niemal cotygodniową pomocą, w każde święta więźniowie otrzymywali specjalne upominki, paczki żywnościowe, zaopatrzone również w życzenia, a nawet kwiaty od PCK. Zgodnie z polską tradycją umieszczano też w barakach obozowych w latach 1943 – 1944 choinki przystrojone przez dzieci lubelskie. Starano się także, czasem z sukcesami o zwolnienia z obozu kobiet, dzieci, starców i służb medycznych.
Ulica Niecała 8. W czasie wojny siedziba PCK – transport paczek żywnościowych dla więźniów politycznych na Zamek. Obecnie akademik męski KUL. (źródło:
Biblioteka Cyfrowa WBP w Lublinie )
W archiwum Krajowego Biura Informacji i Poszukiwań PCK znajdują się księgi więźniów Zamku Lubelskiego, którzy otrzymywali paczki żywnościowe. Są to jedyne ślady, świadczące o pobycie w lubelskim więzieniu, na podstawie których obecnie można potwierdzić losy wojenne.
Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe
Po okresie wojny, w dniu 29 września 1948 roku Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie zorganizowania doraźnej pomocy leczniczej na terenie całego kraju. Wykonanie powierzono Zarządowi Głównemu PCK.
Już od wiosny 1949 roku PCK czynił przygotowania, dotyczące przyjęcia i dostosowania Miejskiej Stacji Pogotowia Ratunkowego do nowych wymagań. Przede wszystkim wynajęto 5-pokojowy lokal przy ul. Wyszyńskiego 7 (obecnie ul. Sławińskiego 7) oraz przyjęto od Ministerstwa Zdrowia 5 czechosłowackich ambulansów marki Skoda 1100.
To z tego miejsca w latach 1991 i 1994 – 1996 wyjeżdżali członkowie delegacji do Katynia oraz nowo odkrytych miejsc mordu w Miednoje i Charkowie. Pracowały tam Polskie Rządowe Komisje Ekshumacyjno-Badawcze. Efektem prac była wstrząsający Raport z Katynia, odkłamujący trudną prawdę o tych ciężkich czasach. PCK na zlecenie państwa prowadzi Krajowe Biuro Informacji i Poszukiwań. Krajowe Biuro Informacji i Poszukiwań Zajmuje się poszukiwaniem i ustalaniem losu ofiar wojen i klęsk żywiołowych. Biuro wystawia zaświadczenia o losach poszukiwanych, próbuje uzyskać dokumenty potwierdzające ich losy wojenne. Poszukuje także mogił wojennych w kraju i poza granicami. W ekshumacjach mogił wojennych formalnie musi brać udział przedstawiciel Czerwonego Krzyża. W Polsce uczestniczą w nich pracownicy PCK. Biuro poszukuje także rodzin uchodźców zaginionych na terenie Polski. Przekazuje także tzw. czerwonokrzyskie messages – wiadomości rodzinne do krajów ogarniętych wojną lub klęską.
